یکی از ویژگی هایی که این ردیف را از دیگر ردیف ها متمایز می کند این است که دستگاه شور در این ردیف با گوشه ی رهاب آغاز می شود و شور در واقع از جایی شروع می شود که دیگر ردیف ها به آن شهناز و سلمک گفته اند . گوشه رهاب از نظر تحریر یکی از متنوع ترین گوشه هاست و تحریر های مختلفی در آن به کار رفته است و از نادر گوشه هایی است که در آن از تحریر متصل به شعر استفاده می شود .این تحریر بلافاصله بعداز سیلاب آخر هردومصراع (ای) به کار میرود و آن را کامل می کند .
در مصراع اول گردش ملودی حول صداهای "ر" می و "فا " است ودر پایان با حالت مخصوصی (همراه با تحریر) از سل به فا می رود اما مصراع دوم کاملا با مصراع اول متفاوت است و ضمن اشاره به گوشه ای دیگر از صدای :لا" نیز استفاده می شود...
دیگر گوشه های دستگاه شور مکتب اصفهان روایت مرحوم استاد عباس کاظمی
رهاب - سیخی-طرز - قرچه - رهاب مسیح - کرشمه - داغستانی اول - داغستانی دوم - تخت خسرو - اورنگی - ملانازی - سماع صوفیان - نغمه قمری - شبدیزی - ماورألنهری - راوندی - برازجانی - نخجیری - زیرافکن - شور - رضوی - آشوروند - شهرآشوب - طوسی - حاج حسنی - صفا - سوز وگداز - ملک حسینی - راز و نیاز - سروستانی - جهرمی - دشستانی - لرستانی - گریلی - گریلی شستی - شهناز - سلمک - حسینی آذربایجانی - مثنوی شور
رهاب در شیوه ی تهران مسیح و شهناز و سلمک » قرجه و رضوی نامیده می شوند.
مولانا:
درخواب کرده ای ز رهاوی مرا کنون بیدار کن به زنگله ام کانم آرزوست